Marilene

THE FACTS

Marilène

Geboren op 4 februari 1970 als dochter van Hans van den Broek, oud-minister van Buitenlandse Zaken en voormalig Europees Commissaris voor Buitenlandse Betrekkingen, en Josée van den Broek-van Schendel.

Zij studeerde van 1988 tot 1994 bedrijfskunde aan de Rijksuniversiteit Groningen. Tijdens haar studie leerde ze prins Maurits waarmee ze in 1998 trouwde.

Marilène is moeder van Anna (2001), Lucas (2002) en Felicia (2005).

Na haar studie werkte Marilène bij Gall & Gall, daarna op het hoofdkantoor van Albert Heijn en sinds 2006 werkte zij voor het Rijksmuseum in Amsterdam, waar ze verantwoordelijk was voor de Vriendenorganisatie van het Rijksmuseum. Vanaf september 2017 werkt Marilène voor de BankGiro Loterij, als adviseur partnerships.

Fun fact: De liefde tussen Maurits en Marilène ontwikkelde zich in café Soestdijk in Groningen waar zij beiden werkten in hun studententijd.

prinses

Marilène


Marilène werd door haar huwelijk het eerste katholieke lid van het Koninklijk Huis, maar niet van adel. Zij mag zich wel prinses noemen en zich laten aanspreken als Hoogheid. De kinderen van prins Maurits en prinses Marilène hebben geen titels gekregen en het paar zelf is sinds de troonsbestijging van koning  Willem-Alexander in 2013 geen lid meer van het Koninklijk Huis, maar uiteraard nog wel lid van de koninklijke familie.


Interview met prinses Marilène

‘Het is gewoon je familie,

toevallig een koninklijke familie’


Prinses Marilène geeft zelden een interview, toch heb ik het geluk gehad haar meerdere keren gesproken te hebben. Een interview uit 2013.


Geschreven door Justine Marcella


Het voelt als een déjà vu. Een paar jaar geleden stapte ik ook het Rijksmuseum binnen voor een interview met prinses Marilène. Toen was het hele museum nog open voor publiek, nu neemt de Philips-vleugel de honneurs waar. Het Rijksmuseum is nog volop bezig met de voorbereidingen voor de grote opening - door koningin Beatrix - op 13 april. De meeste objecten staan nog in dozen en het museum is nog verre van toegankelijk, maar we kunnen al wel terecht in het Atrium  en de Voorhal om foto’s te maken. Het Atrium straalt de grandeur uit die past bij een museum als dit, de Voorhal ademt de historie van Pierre Cuypers, de architect die van 1876-1885 het oorspronkelijke Rijksmuseum bouwde. We lopen tussen de bouwvakkers door, van de ene ruimte naar de andere. De aanwezigheid van prinses Marilène lijkt gewoon te zijn voor de mensen die hier werken. Haar collega’s noemen haar dan ook gewoon bij de voornaam. Na de fotosessie vertrekken we naar een bijgebouw van het museum aan de Hobbemastraat, naar het kantoor van de prinses. Er is een aantal vragen die de prinses, omdat ze nog steeds lid is van het Koninklijk Huis, niet kan beantwoorden. Maar er blijven nog genoeg vragen over!  Veertig om precies te zijn – nou, misschien zelfs iets meer.


Hoe gaat het met u? 

“Het gaat heel erg goed met mij. Ik vind dit een fijne fase; de kinderen gaan alle drie naar school, we hebben het heerlijk in Amsterdam, we hebben het heerlijk samen. De kindjes zijn gezond, we zijn gezond, dat is het allerbelangrijkste dat er is. Daarnaast hebben Maurits en ik beiden plezier in ons werk, en is de balans goed, dus wat wil je nog meer.”

Binnenkort gaat het vernieuwde Rijksmuseum open. Waar verheugt u zich het meest op?

“Ik verheug me het meest op de gezichten van de bezoekers die het museum voor de eerste keer binnenlopen. Want ik denk dat ze echt zo ongelooflijk enthousiast zullen zijn over wat ze daar te zien krijgen qua imposant gebouw en hoe de collectie is gepresenteerd, dat is echt ‘on-Nederlands’ mooi. Het is anders ingedeeld dan vroeger, niet meer porselein bij porselein en schilderijen bij schilderijen. Alles wordt geïntegreerd tentoongesteld zodat je als het ware een wandeling door de tijd maakt. Ik denk dat dat heel veel indruk gaat maken. Ook internationaal gezien, want het is een hele unieke manier van opstellen. Maar ik denk dat mensen allereerst verrast zullen zijn door het gebouw. Dat heeft u net zelf gezien, als je binnenloopt word je overdonderd door de grandeur. In de Voorhal en Eregalerij zijn alle decoraties van Cuypers teruggebracht en dat is op zo’n prachtige manier gedaan dat ik denk dat mensen eigenlijk meerdere keren zouden moeten terugkomen om dat allemaal goed te kunnen bekijken.”



Tijdens de restauratie bent u ongetwijfeld regelmatig door het museum gelopen. U hebt gezien hoe het originele museum van Cuypers steeds verder tevoorschijn kwam. Wat heeft de meeste indruk op u gemaakt?

“De Voorhal waar we net stonden, vind ik heel indrukwekkend. De terrazzovloer daar vind ik echt prachtig geworden; het is een reconstructie van de oorspronkelijke vloer. Ook de combinatie van het plafond en de glas-in-loodramen: de vloer die het ‘stoffelijke, het maatschappelijke en het geestelijk leven’ verbeeldt, en de ramen met ‘de maatschappij’: belangrijke dichters en schilders. Het ‘stoffelijke’ onder en het ‘geestelijke’ boven, dat is zo prachtig gedaan. Ik ben katholiek en heb hier in de Voorhal dus direct een kerkelijk gevoel, ik heb er wel wat mee. Prachtig! In het buitenland loop ik ook altijd een kerk binnen omdat ik dat gevoel zo fijn vind.

En de letters? De W en de E verwijzen naar koning Willem III en koningin Emma. ‘Ik zet geen voet in dat klooster’, zei de koning in 1885 over het rooms-katholieke karakter van het ontwerp van het gebouw. Hij weigerde de eerste steen te leggen, en wilde ook niet de officiële opening verrichten.

Dat lag toen allemaal heel gevoelig, maar tegenwoordig mogen katholieke meisjes met protestante prinsen trouwen dus wat dat betreft is er veel veranderd.”

U komt ook achter de schermen van het museum. Zijn er een of meerdere afdelingen waar u graag naartoe gaat?

“Ik ben het afgelopen jaar heel vaak in het restauratieatelier geweest. Ten eerste omdat heel veel restauratieprojecten worden gefinancierd door particulieren. Dan kijk ik met hen hoe het ervoor staat. Vooral De brieflezende vrouw van Johannes Vermeer heb ik op de voet gevolgd.”

(JM: Het kenmerkende intense blauw van Vermeer, in al haar prachtige nuances, is voor het eerst sinds eeuwen weer goed te zien. Daarnaast is een aantal parels, in 1928 bijgeschilderd, verwijderd en zijn verdwenen details weer zichtbaar gemaakt. Het schilderij maakt nu een wereldtournee om aandacht te vestigen op de heropening van het Rijksmuseum).

“Ik ging zeker een keer in de maand kijken hoe het ermee stond. Ik vind het zo leuk om collega’s aan het werk te zien, dat is een verrijking. Ik kom natuurlijk uit een commerciële en snelle wereld, maar die mensen kunnen gewoon een jaar lang met één werk bezig zijn, of twee weken met een vierkante centimeter.  En dan uiteindelijk zo’n resultaat bereiken, dat het weer een eeuw meekan!”

 

Er zijn nog steeds Nederlanders die nog nooit naar het Rijksmuseum zijn geweest. Het  lukt hen natuurlijk nooit om alles in één keer goed te zien. Wat zou u aanraden?

“Dan moet je in ieder geval de Eregalerij doen, de stukken waar Nederland om bekend is zoals de Nachtwacht en de Vermeers. Maar ik zou vooral onze nieuwe app downloaden op je mobiele telefoon. Die leidt je in 45 minuten langs alle hoogtepunten.”

Maar wat zou uw persoonlijke tip zijn?

“Met kinderen zou ik absoluut de poppenhuizen bezoeken, ik merk nog steeds dat dat voor kinderen iets heel erg concreets is en dat je ook heel leuk in gesprek raakt met je kind over hoe mensen in de zeventiende eeuw leefden. Maar ik zou ook zeker langs de twintigste eeuw lopen voor de prachtige fotografiecollectie en het vliegtuig uit de Eerste Wereldoorlog. Er komt ook een zaal speciaal voor beelden, en ik zou misschien uit iedere eeuw een paar werken pakken. Dan maak je echt een wandeling door de tijd! Nu we het er over hebben, ik denk dat ik voor mezelf een lijstje ga maken: uit iedere eeuw een paar werken selecteren. Ik denk dat uw vraag straks ook gesteld gaat worden door vrienden en familie!”

 

Het Rijksmuseum heeft een beroemde en omvangrijke collectie Nederlandse schilderkunst van de vijftiende eeuw tot en met de twintigste eeuw. Welke stroming of schilder is uw persoonlijke favoriet?

“Ik heb een werk waar ik helemaal dol op ben, van Breitner: De vrouw in kimono. Een prachtig werk, waarin een vrouw op een soort divan ligt in een kimono die heel mooi beschilderd is. Het heeft iets mysterieus. Waarom heeft hij haar geschilderd? Waarom kijkt ze je zo aan? Dat heb ik ook met De brieflezende vrouw. Wat denkt zij op zo’n moment? Wat staat er in die brief? Dat is leuk, als een schilderij meer vragen oproept dan het beantwoordt.” 

Is uw smaak veranderd door uw werk voor het museum?

“Nee, ik denk het niet, maar ik heb wel beter leren kijken. Door veel met mensen uit het museum om te gaan, ga je toch op een andere manier naar werken kijken. Je ziet veel meer.

Ik wist al wel dat Rembrandt en Vermeer bekend zijn vanwege hun licht-donker-gebruik, maar hoe zich dat uit en hoe knap dat is voor die tijd, dat leer je door hier te werken. Dat vind ik heel bijzonder. Dat is anders met moderne kunst. 

 

In de collectie van het museum bevinden zichverschillende objecten die een rechtstreekse link hebben met de familie VanOranje. 'Voelen' die objecten anders, dichterbij dan andere objecten? Voelen zeals familiestukken?

“Die voelen niet echt anders! Ik ben natuurlijk ook aangetrouwd. Kan best zijn dat Maurits daar een andere gedachte over heeft, maar het grappige is dat ik zelf echt oprecht het gevoel heb dat deze collectie van heel Nederland is. De collectie is ons nationale trots.”

Ik was er bij toen in 2000 een tentoonstellingwerd geopend over prins Maurits (1567-1625) in het Rijksmuseum en ik kan me herinnerendat uw man toen wel een persoonlijke link voelde met de objecten die toen tentoongesteld werden.

“Dat is lang geleden! Toen werkte ik hier ook nog niet. Onlangs in Brazilië zag ik hoe Maurits daar werd aangesproken en benaderd als nazaat van een heel belangrijk persoon voor dat gebied. Dan voelt dat wel zo.”

Wat ik leuk vind aan moderne kunst, want daar ben ik ook absoluut een liefhebber van, is dat je er gewoon naar kunt kijken en kunt zeggen of je het mooi vindt of niet. Bij oude kunst kijk je op een hele andere manier. Dat kun je ook mooi of lelijk vinden, maar bij de Nachtwacht zeg je dat toch minder snel, dat is geschiedenis. Je kunt ook eigenlijk niet zeggen dat de Nachtwacht lelijk is, als je ziet hoe het geschilderd is. Je mag er natuurlijk wel van alles van vinden, maar bij de Nachtwacht heb ik daar een beetje moeite mee.”

mariliene-5891683
6a00d8341c648253ef015436009e9b970c-500wi
6a00d8341c648253ef015436009ea1970c-500wi
9ba7bab1f23
Marilene-en-Maurits-met-twee-van-hun-kinderen

In 2006 vertelde u dat werken voor het Rijksmuseum ook een persoonlijke verrijking was op het gebied van kunstgeschiedenis. Hoe verrijkt bent u inmiddels?

“Ik ben geen kunsthistorica, dus het voegt sowieso veel toe aan mijn kennis. Ik vind het heel fijn om iets te doen dat maatschappelijke betekenis heeft. Maar ook omdat ik het gevoel heb dat ik met mijn commerciële achtergrond dingen kan toevoegen die er anders niet gekomen waren. Door ontwikkelingen in de huidige tijd - met minder subsidies - wordt er harder nagedacht over het commercieel haalbaar maken en ik vind het heel uitdagend om daar in mee te denken.

Maar het is misschien ook een prettiger inhoud voor u als prinses dan bij een bedrijf waar commercialiteit de hoofdrolspeler is?

“Dat ben ik met u eens, maar ik blijf wel de commerciële kant opzoeken. Ik heb ook mijn oude werkgever, een grote supermarktketen, benaderd omdat ik graag een educatieve samenwerking met hen wilde opzetten zoals een landelijke spaaractie. Ik ben met mijn oude bazen in gesprek gegaan en we hebben samen ‘Kunst aan de Keukentafel’ verzonnen. De zestien belangrijkste werken van het museum komen op zuivelverpakkingen, met raadsels en informatie.”

 

Een collega van Marilène grijpt in, het is inmiddels 15 uur: de prinses moet naar huis voor haar drie kinderen. Ze heeft bovendien ‘rijbeurt’. Haar zoontje heeft een hockeywedstrijd en vanavond is zij aan de beurt om Lucas en zijn vriendjes naar het sportveld te brengen. Het is een herkenbare situatie voor iedere werkende moeder. Maar het gesprek is nog niet klaar.  Op het aanbod het vervolg telefonisch te doen, wordt gelukkig niet ingegaan, want ‘persoonlijk is veel prettiger’. We leveren allebei onze vrije woensdagochtend in om ons gesprek voor te zetten. Dan zitten de kinderen immers toch op school. Met lekkere koffie en koekjes vervolgen we ons gesprek een paar dagen later. Lees verder onder de video!

 Stimuleert u uw kinderen om ook creatief bezig te zijn?

“Ehm…Ik denk het wel. Ze moeten bij ons muziek maken, dat is een onbesproken onderwerp, dat hoort er gewoon bij, net als school. Maurits speelt heerlijk piano, heeft het ook tot huilens toe gedaan vroeger, dat herken ik ook. Maar achteraf ben ik blij dat zijn en mijn ouders hebben doorgezet omdat muziek je echt wat kan brengen. Anna speelt viool en Lucas en Fee [jongste dochter Felicia, red.] piano. Lucas en Anna kunnen ook al samen stukjes spelen, het wordt echt steeds leuker. Ze spelen het liefst Skyfall en niet de klassieke nummers, maar het is heerlijk als zo’n klein mannetje achter de piano gaat zitten en dat dan even wegspeelt. Daar kan ik heel erg van genieten.”

Speelt u zelf ook piano?

“Nee, ik heb vroeger fluit gespeeld. Mijn ouders zeiden dat wanneer ik dat goed kon, ik op piano mocht spelen. Wij hadden geen piano in huis toen. Ik heb daarom wel besloten dat ik ze liet spelen wat ze zelf kozen. Anders kan ik ze ook niet stimuleren om het vol te houden.

Anna is absoluut de meest creatieve van het stel. Zij kan prachtig tekenen en kan er plezier uit halen om een hele middag bijvoorbeeld een kaart te versieren. En ze wilde vorig jaar op naailes, dus ze naait al haar eigen kleren. Ze kwam op een gegeven moment met zo’n stoere groene broek met roze kanten zakken, heel creatief.

Lucas heeft het geduld niet, die kletst graag, die vindt gezelligheid belangrijk en buiten spelen en vriendjes. Hij tekent bijvoorbeeld een flat met duizend poppetjes erin om daar dan mee te spelen, maar creatief gezien, nee. Hij heeft andere kwaliteiten. Van Fee kan ik het nog niet zeggen, tekent wel, maar ze is nog maar 7.”

We hebben het heerlijk in Amsterdam, we hebben het heerlijk samen.


Marilène

Bezoekt u vaak andere musea met uw kinderen?

“Nou, vaak is een groot woord. Maar elke vakantie doen we wel iets. Het Tropenmuseum is altijd wel een hit, ik ben laatst met ze naar het Stedelijk geweest, vonden ze ook leuk, met name Anna dan die er toch wel het een en ander in ziet. En de opmerkingen van een kind van 7, zijn dan ook wel briljant. Teylers Museum in Haarlem vond ik ook leuk om met kinderen te bezoeken, dat is echt een kindvriendelijk museum, en Fee is dol op het Scheepvaartmuseum. Ik denk omdat je daar echt interactief bezig kunt zijn, en het gebouw is prachtig en de opstelling is leuk.”

En Nemo voor Lucas?

“Nee, Lucas is meer een alpha. Die vindt dat allemaal reuze ingewikkeld. Hij is beter met taal. Als je hem zou interviewen zou je het leukste interview hebben.”

Graag!

“Hij kan heel goed met volwassenen praten. Hij zou onderzoeksjournalist moeten worden. Hij wil alles van iedereen weten, het is een heel nieuwsgierig joch.”

 

U bent naar Brazilië en Canada geweest voor het Rijksmuseum. Kunnen we dit soort ambassadeurswerk meer verwachten in de toekomst?

“Dat was te leuk!!! Maar nee, in principe niet. Het moet heel erg passen bij wat je aan het doen bent en het moet een toegevoegde waarde hebben voor Nederland of het Rijksmuseum. Brazilië en Canada pasten dus heel mooi. In Canada heb ik de opening gedaan van een tentoonstelling van 17-eeuwse schilderijen uit de collectie van het Rijksmuseum  en in Brazilië natuurlijk Maurits vanwege zijn banden met Maurits van Brazilië vroeger. Hij werd daar toch wel als een speciale persoon gezien omdat hij een nazaat is. Ik vond het heel bijzonder, heb ook veel geleerd over zijn voorvader. En als je ziet wat De brieflezende vrouw teweeg brengt, nu in Brazilië, straks nog in Los Angeles en Sjanghai. Ik heb mensen huilend voor het werk gezien, dat is wel heel bijzonder. Daar doe je het voor. En als je dat dan samen doet wordt het een feesttrip.”

Ook gezellig, even weg zonder kinderen.

“Ja, het was maar twee dagen, maar toch. We zaten ook twee hele dagen in het vliegtuig gezellig met elkaar.”

 

Prinses Máxima nam destijds de eerste Vriendenpas in ontvangst. Hoeveel Vrienden telt het museum inmiddels en is Máxima nog steeds Vriend?

“Máxima is nog steeds Vriend en dat blijft ze heel trouw doen. Daar ben ik haar heel dankbaar voor want ik denk dat het heel belangrijk was dat ze dat toen voor ons gedaan heeft. In totaal zitten we op zo’n 3000 Vrienden, maar we streven naar 5000. Tussen de vijf- en tienduizend heb ik weleens gezegd, maar dat is voor Nederland heel veel.”

 

U lijkt uw positie gevonden te hebben. Met Koninginnedag bent u echt een lid van de koninklijke familie en nu bent u een werkende vrouw voor het Rijksmuseum.

“Gelukkig maar, anders zou mijn toekomst heel lastig worden, denk ik, haha. Want ik moet gewoon werken, we hebben natuurlijk een gezin. Ik sta met beide benen op de grond. We wonen in Amsterdam, ik fiets naar mijn werk, wat dat betreft ben ik niet zo anders.

Of er na 30 april iets voor mij gaat veranderen, vraag ik me af. Ik stap daarna op dezelfde manier uit mijn bed, behalve dat ik als mens ook voel dat we voortgaan in de tijd. Maar het is niet zo dat ik nu denk ‘er verandert heel veel’. Ik blijf lid van de koninklijke familie dus ik ga me niet anders gedragen.”

Als lid van de koninklijke familie zal u op 30 april de inhuldiging van koning Willem-Alexander bijwonen. Toen koningin Beatrix in 1980 werd ingehuldigd was u tien jaar oud. Hebt u daar nog speciale herinneringen aan?

“Ik weet nog dat we met zijn allen tv keken. Ik weet alleen niet of mijn vader daar toen bij was, het zou best kunnen dat hij toen in de Nieuwe Kerk zat. Ik herinner me wel dat het een heel speciaal moment was en ik herinner me ook dat het onrustig was en dat mijn ouders zich daar over opwonden.”

 

Koningin Beatrix als staatshoofd én als familielid. U kent allebei die kanten. Hoe zou u haar omschrijven?

“Als heel krachtig! Zowel als staatshoofd als in de familie. Maar ook heel betrokken en attent. Mensen zien haar natuurlijk wel echt als de vorstin van Nederland, maar ze is ook de mater familias, op een heel betrokken en warme manier. Haar rol in de familie sluit naadloos aan op haar rol als staatshoofd. Er zit niet een heel groot verschil in.

Ze is ook heel leuk met kinderen, heel leuk! Iedereen is altijd welkom. Terwijl wij soms denken, wordt het niet een beetje druk, zegt zij ‘natuurlijk zijn de kinderen welkom!’ Ze heeft ook een paar tradities met de kinderen in de familie geïnitieerd waardoor we elkaar heel regelmatig zien.”

Ze is een beetje het cement in de familie?

“Ja.”

 

Wanneer prins Willem-Alexander tot koning is ingehuldigd, verliezen u en uw man het lidmaatschap van het Koninklijk Huis. Gaat er dan ook concreet wat veranderen in uw persoonlijke situaties?

“Gevoelsmatig niet. Misschien over een aantal jaren wel, dat je voelt dat je iets verder weg staat, maar dat zal niet van de een op de andere dag zijn.” 

 


     

    Het gaat nu niet zo goed met uw schoonvader, is er dan een hotline onderling? En uw schoonzus Anita heeft het ook niet cadeau gekregen het afgelopen jaar.

    “Ja, die heeft het zwaar gehad en dan hebben we allemaal regelmatig contact.  En Annette zie ik elke dag, onze kinderen zitten op dezelfde school. En als Maurits ze brengt, gaat hij altijd even met Bernhard koffie drinken. De broers kunnen het heel goed met elkaar vinden.”

     

    Hoe vond u het om veertig te worden?

    “Vond ik helemaal niet erg. Ik heb er totaal geen moeite mee. Dat komt natuurlijk ook omdat ik een goede basis heb met mijn gezin en happy ben, dan maakt het eigenlijk niet uit. Ik ben al weer 43 nu.”

     

    Ouder worden is geen probleem?

    “Daar wordt altijd zo moeilijk over gedaan. Nee, het enige nare van ouder worden, is dat je ook nare dingen meemaakt om je heen.”

     

       

      Interested in working together?

      Schrijf jij graag over de royals? Sta jij bij koninklijke evenementen en maak je foto's en/of filmpjes? Ik publiceer ze graag! Vanzelfsprekend met naamsvermelding en evt. een link naar jouw website!